Esopet

Een wolf becnaegde bene vele, 
Hem bleef I stekende in die kele.
Hi beloefdem giften groet,
Diene holpe uter noet.
[5] Met langhen halse quam daer een
Crane, die hem trac ute dat been.
Als die wolf was ghenesen, 
Wilde die crane ghepayt Wesen.
Doe seide die wolf: ‘hi is wel onvroet,
[10] Mijn here die crane, die om toet
Niet en penst, dat men hem doet. 
Hi pensder omme, waer hi vroet. 
Hi stac sijn hoeft in minen mot,
Ic liet keren al ghesont.
[15] Hoert hier wonder, zoete lied,
Nochtan wil hijs hebben meiden. 
Souder emmer miede sijn, 
Met meeren rechte waer si mijn.’
Dus mach hi winnen, die doet
[20] Den quaden ere ende goet.